Άφυτος - Η αρχαία πηγή Μπαμπακιλέτ και ο βασιλιάς της Σπάρτης Αγησίπολις

Στις αρχές του 382 π.Χ., μια αντιπροσωπεία από την Χαλκιδική πηγαίνει στη Σπάρτη. Η αντιπροσωπεία αυτή, εκπροσωπούσε τις πόλεις της Απολλωνίας, που βρισκόταν πλησίον του Πολυγύρου και της Ακάνθου, που βρισκόταν πλησίον της Ιερισσού.

Η αντιπροσωπεία αυτή, ζήτησε την βοήθεια των Σπαρτιατών κατά των Αθηναίων και της Ολυνθιακής Ομοσπονδίας, που προσπαθούσαν να τις κάνουν υποτελείς και να συμμετάσχουν στην συμμαχία τους.

 

Οι Σπαρτιάτες ενέκριναν την βοήθεια, αλλά ηττήθηκαν έξω από την κεντρική πύλη της Ολύνθου, όπου ο Βασιλιάς τους, Τελευτίας, σκοτώθηκε.

Μετά την ήττα και τον θάνατο του Τελευτία (381 π.Χ.) O βασιλιάς Αγησίπολις ανέλαβε την ηγεσία της νέας εκστρατείας. Ξεκίνησε την εκστρατεία το 381 π.Χ. και στρατοπέδευσε κοντά στην Όλυνθο. Άρχισε τις πολεμικές του επιχειρήσεις το 380, έκαψε τις καλλιέργειες των Ολυνθίων και στην συνέχεια πήγε και πολιόρκησε την Τορώνη, που ήταν σύμμαχος των Ολυνθίων, προκειμένου να τους εμποδίσει να βοηθήσουν την Όλυνθο με προμήθεια σίτου.

 

Όμως στο μέσον των επιτυχιών του, στη μάχη της Τορώνης, ο βασιλιάς Αγησίπολις έπαθε εγκαύματα. Ζήτησε να τον μεταφέρουν στην Άφυτο στη χερσόνησο της Κασσάνδρας, η οποία ήταν γνωστή τότε για το ιερό του Διονύσου, χώρο "σκιερών σκηνωμάτων λαμπρών και ψυχρών υδάτων", και το Μαντείο του Άμμωνα Δία.

Ο βασιλιάς Αγησίπολις όμως δεν άντεξε και πέθανε μία εβδομάδα μετά στην Άφυτο και συγκεκριμένα στην τοποθεσία της βρύσης Μπαμπακιλέτ. Έτσι, οι στρατιώτες του βύθίσαν το σώμα του στο μέλι και το μετέφεραν στην πατρίδα του στη Σπάρτη για την ταφή.

Αν και ο Αγησίπολις δεν συμμερίζονταν τις φιλόδοξες απόψεις για τις κατακτήσεις, οι οποίες διατηρήθηκαν από τον Αγησίλαο, η απώλειά του έφερε βαθιά λύπη στον εν λόγω πρίγκιπα, ο οποίος φαίνεται να έτρεφε έναν ειλικρινή σεβασμό προς τον Αγησίπολη.

Οι στρατιώτες, προκειμένου να τιμήσουν τον τόπο στον οποίο πέθανε ο Βασιλιάς τους, έσκαψαν βαθιά στην γη της Αθύτου και έκρυψαν στα έγκατά της τη χρυσή του πανοπλία. Σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο, την πανοπλία φύλαγε μέρα νύχτα ένα τεράστιο φίδι με κέρατα και λέγονταν πως εάν κάποια γυναίκα πλησίαζε, την ώρα που έβγαινε το φίδι, αυτό γέμιζε την ποδιά της με χρυσάφι...